Prof. Jerzy Kijowski ukończył Wydział Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego oraz uzyskał na nim doktorat (w 1969 r.) i habilitację (w 1973 r.). W 1982 r. otrzymał tytuł profesora fizyki. Przez wiele lat pracował w Katedrze Metod Matematycznych Fizyki na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie jest profesorem w Centrum Fizyki Teoretycznej PAN. Odbył też wiele zagranicznych staży naukowych, m.in. w Niemczech, Francji, Szwajcarii, Kanadzie, USA, we Włoszech.

Prof. Kijowski zajmuje się fizyką matematyczną, m.in. ogólną teorią względności, teorią pola, mechaniką kwantową. Najważniejsze jego  osiągnięcia to wprowadzenie pojęcia geometrii wielosymplektycznej do opisu struktury kanonicznej teorii pola, wprowadzenie operatora „czasu przejścia” w mechanice kwantowej oraz zaproponowanie nowej interpretacji zasady nieoznaczoności, odkrycie afinicznego sformułowania ogólnej teorii względności, znalezienie nowego dowodu dodatniości energii grawitacyjnej.

Prof. Kijowski jest także aktywny na wielu innych polach związanych z nauką. Jest uznanym dydaktykiem; wypromował 16 doktorów, z których kilku zostało profesorami. Jest współzałożycielem i członkiem komitetu naukowego czasopisma „Journal of Geometry and Physics” oraz członkiem komitetów naukowych dwóch innych czasopism. Jest autorem 5 książek i ponad 100 publikacji naukowych. Otrzymał wiele prestiżowych stypendiów oraz grantów, m.in. Fundacji Humboldta, subsydium „Mistrz” Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, kilka grantów KBN. Jest też laureatem prestiżowych nagród naukowych, m.in. Nagrody Młodych oraz Nagrody Głównej Polskiego Towarzystwa Matematycznego, nagrody Wydziału III-ego PAN.

Jerzy Kijowski prowadził i prowadzi aktywną działalność popularnonaukową, jak też pozanaukową. Współprowadził „Czarną Jedynkę”, jedną z najstarszych drużyn harcerskich. Gra na różnych instrumentach; założył i przez 25 lat prowadził chór Flaminae.