Andrzej Kajetan Wróblewski jest profesorem na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Pełnił i pełni wiele istotnych funkcji w różnych naukowych gremiach: był dziekanem tegoż Wydziału Fizyki, rektorem Uniwersytetu Warszawskiego, od roku 1976 jest członkiem PAN, jest wiceprezesem Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem kilku towarzystw naukowych, przewodniczy Radzie Naukowej Instytutu Historii PAN.

Prof. Wróblewski zajmuje się doświadczalną fizyką cząstek elementarnych. W początkach swojej pracy naukowej zajmował się własnościami hiperjąder, których odkrycie (na Wydziale Fizyki UW, w latach ’50-tych XX w.) można uznać za jedno z największych osiągnięć fizyki w Polsce. Prowadzone przez niego prace naukowe dotyczyły m.in. mechanizmu produkcji hadronów. Wśród jego osiągnięć można wymienić odkrycie związku średniej krotności produkowanych cząstek z szerokością rozkładu ich krotności (tzw. wzór Wróblewskiego) oraz podanie metody wyznaczania czynnika tłumienia kwarków dziwnych (tzw. czynnik Wróblewskiego).

Prof. Wróblewski zajmuje się także historią fizyki, opublikował m.in. cenioną monografię „Historia fizyki”. Prof. Wróblewski jest cenionym dydaktykiem, współautorem (wraz z J. Zakrzewskim) podręcznika „Wstęp do fizyki”, który od kilkudziesięciu lat jest podstawą wykształcenia kolejnych pokoleń polskich fizyków. Prof. Wróblewski jest również aktywnym popularyzatorem nauki, a w szczególności historii fizyki; jest autorem cyklu felietonów „Uczeni w anegdocie” ukazującego się przez ponad 20 lat w „Wiedzy i życiu”, który następnie przyjął postać kilkutomowego wydania książkowego. Prof. Wróblewski interesuje się też naukometrią, w latach ’90-tych opracowywał pierwsze zasady oceny instytutów naukowych.

Za osiągnięcia naukowe prof. Wróblewski otrzymał wiele nagród, m.in. najwyższe wyróżnienie Polskiego Towarzystwa Fizycznego, czyli Medal Smoluchowskiego; jest też doktorem honoris causa Politechniki Warszawskiej oraz kilku zagranicznych uniwersytetów.