Dr Aleksandra Kardaś jest związana z Wydziałem Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie prowadzi dla studentów i doktorantów zajęcia poruszające tematykę globalnej zmiany klimatu.

Karierę zawodową zaczęła od studiów doktoranckich na Wydziale Fizyki UW pod kierunkiem prof. Szymona Malinowskiego. W ramach studiów zajmowała się teledetekcyjnymi metodami pomiaru aerozolu atmosferycznego i cząstek chmurowych. Brała udział w kampanii pomiarowej MACRON w Norwegii oraz odbyła staże w National Center for Atmospheric Research oraz Pacific Northwest National Laboratory w Stanach Zjednoczonych. Doświadczenia związane ze współprowadzeniem internetowych kursów meteorologii organizowanych przez Instytut Geofizyki Wydziału Fizyki UW, we współpracy z Centrum Otwartej i Multimedialnej Edukacji UW, rozbudziły w niej pasję dla edukacji zdalnej.

Po ukończeniu doktoratu dr Kardaś poświęciła się popularyzacji nauki, przede wszystkim propagowaniu wiedzy na temat mechanizmów rządzących klimatem oraz przyczyn i konsekwencji globalnej zmiany klimatu. Jest współtwórczynią popularnego serwisu Naukaoklimacie.pl i autorką wielu artykułów na jego łamach. Wraz z kolegami z zespołu redakcyjnego zdobyła tytuł Popularyzatora Nauki roku 2017 w konkursie organizowanym przez Polską Agencję Prasową oraz Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Jest współautorką popularnych podręczników: „Nauka o klimacie” oraz „Klimatyczne ABC”, oraz autorką popularnonaukowej „Książki o wodzie”. Występuje jako wykładowczyni, dyskutantka i ekspertka ds. klimatu w licznych wydarzeniach o tematyce naukowej i społecznej. Jest także członkinią Zespołu doradczego ds. kryzysu klimatycznego przy prezesie Polskiej Akademii Nauk oraz wiceprezeską Fundacji Edukacji Klimatycznej.

Podczas wykładu dr Kardaś wprowadzi słuchaczy w tematykę modelowania klimatu, a w szczególności badań prowadzonych przez zdobywców Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 2021: Syukuro Manabego i Klausa Hasselmanna. Opowie o tym, jakie procesy odpowiadają za zmiany temperatury z wysokością, czyli o jednowymiarowym modelu klimatu, który Manabe stworzył z kolegami w latach 60-tych XX w. Poruszy też temat wewnętrznej zmienności i „pamięci” klimatu, badanych przez Hasselmanna. Oba te zagadnienia stanowiły punkt wyjścia do opracowania modeli i metod analizy klimatu, które stosujemy do dziś.