Rozerwanie protonu przy pomocy zewnętrznego pola elektromagnetycznego nie jest możliwe nawet teoretycznie. Zwiększając np. natężenie pola elektrycznego doszlibyśmy w pewnym momencie do punktu kreacji par elektron-pozyton. Ten punkt odpowiada polu o natężeniu znacznie mniejszym od potrzebnego do rozerwania protonu.

Można natomiast proton rozerwać przez uderzenie go szybkim elektronem – na tym zjawisku opierał się m.in. eksperyment w akceleratorze HERA w Hamburgu w latach 1992-2007. W efekcie zderzenia powstawały m.in. nowe kwarki i antykwarki, które wiązały się w mezony i bariony. Taki proces jest teoretycznie odwracalny, tj. z produktów reakcji można by otrzymać z powrotem substraty reakcji. Praktycznie jednak jest to niewykonalne, gdyż wszystkie mezony i bariony z wyjątkiem protonu są niestabilne, a w ich ostatecznych produktach rozpadu często występują słabo oddziałujące neutrina, które odlatują w przestrzeń kosmiczną z prędkością światła.