Podstawowym budulcem ciała człowieka jest komórka ludzka. W zależności od umiejscowienia i funkcji komórki są różnie zbudowane a także potrzebują innych składników do działania. Przykładowo komórki mięśniowe do działania będą potrzebowały wapnia, a komórki nerwowe sodu i potasu, które uczestniczą w przewodzeniu bodźców. Proces odżywania komórek jest dość skomplikowany i zaczyna się już w jamie ustnej gdzie rozdrabniamy pokarm i zaczynają działać pierwsze enzymy. I tak witaminy, minerały, węglowodany, białka i tłuszcze zostają rozłożone na prostsze związki, które następnie zostają przetransportowane wraz z krwią do różnych organów i tam zaabsorbowane przez komórki (odżywianie komórkowe – strona angielska).

Atomy wodoru występują w wielu wyżej wymienionych związkach, które są pobierane i używane przez nasze komórki. Jest też istotnym elementem ATP czyli adenozyno-5-trifosforanu, naszego komórkowego „power-banku”.

Prace dotyczące zastosowania wodoru w lecznictwie są prowadzone przede wszystkim w Japonii. Przeprowadzone badania nie dały jak dotąd odpowiedzi na pytania czy wodór ma działanie lecznicze ani jaki jest mechanizm tego działania (link do strony angielskiej). Stawiane hipotezy opierają się na przeciwutleniających właściwościach wodoru i potencjalnym wpływie na zmniejszenie ilości wolnych rodników. Badania były prowadzone w większości na zwierzętach (myszy, szczury) i jak wskazują sami autorzy nie uzyskały szerokiego rozgłosu w środowisku naukowym (link do artykułu angielskiego). Stąd badacze powołują różne instytucje mające za zadanie łączenie działań naukowych z komercjalizacją i promocją (np. Molecular Hydrogen Institute). Wydaje się jednak, że ciągle brak konsensusu jeśli chodzi o medyczne zastosowanie wodoru (czy samej wody wodorowanej) –  omówienie kilku badań w języku angielskim. Przeciwnicy teorii o skutecznym wpływie tychże na zdrowie człowieka zarzucają brak badań opartych na meta-analizę, systematycznych przeglądów literatury i wreszcie niewielką liczbę badań klinicznych (przykład badania klinicznego). Wydaje się, że w tej chwili możemy mówić co najwyżej o potencjale wodoru w leczeniu, który należy zbadać w badaniach klinicznych obejmujących duże grupy pacjentów, odpowiednio długich i zawierających grupy kontrolne.