Aby zrozumieć zachowanie takiego układu, rozpatrzmy najpierw prostszą sytuację: ładunek punktowy znajdujący się w pobliżu idealnego prostego obwodu z prądem stałym. W takim przypadku ładunek wytwarza pole elektryczne, a obwód pole magnetyczne. Na obwód nie będzie działać niezerowa siła, gdyż w idealnym obwodzie ładunek poruszających się elektronów jest całkowicie ekranowany przez ładunek statycznych rdzeni atomowych. Tak samo nie będzie działać żadna siła na ładunek punktowy, gdyż pole magnetyczne działa tylko na ładunki w ruchu.

Zatem przez analogię, naelektryzowana kulka nie będzie bezpośrednio oddziaływać z magnesem. Natomiast pole elektryczne wytworzone przez kulę może indukować elektryczne momenty dipolowe w cząsteczkach materiału magnesu, które są następnie wciągane przez pole elektryczne. Analogicznie, naelektryzowana kula będzie wciągana lub wypychana przez pole magnetyczne magnesu w zależności od tego, czy będzie wykonana z materiału diamagnetycznego, czy też ferromagnetycznego, jak np. żelazo.

W ten sposób pośrednio oba przedmioty będą mogły wzajemnie oddziaływać. Zwrot oraz wielkość tych sił silnie zależą od własności materiałów, z jakich są wykonane.