Bozon Higgsa jest kluczowym elementem Modelu Standardowego. Jego istnienie pozwala m.in. wyjaśnić czemu inne cząstki elementarne (w szczególności kwarki, elektrony, miony, bozony W i Z) są masywne, i przez wiele lat był on ostatnim nie odkrytym eksperymentalnie składnikiem modelu. Tym niemniej, matematyczna spójność tej teorii w zasadzie nie pozostawiała wątpliwości, że bozon Higgsa powinien istnieć – zatem jego odkrycie było potwierdzeniem poprawności Modelu Standardowego (i nie wymagało żadnych modyfikacji).  Warto podkreślić, że masa samego bozonu Higgsa przez Model Standardowy nie jest przewidywana – jest ona parametrem, który może być zmierzony doświadczalnie, i dzięki odkryciu tego bozonu można było ją wyznaczyć (jako ok. 126 GeV).

Natomiast w oryginalnym sformułowaniu Modelu Standardowego neutrina są bezmasowe – toteż ich odkrycie rzeczywiście wymaga modyfikacji tego modelu. Istnieje kilka pomysłów jak takiej modyfikacji dokonać i masy neutrin uwzględnić, ale wciąż nie ma przekonujących dowodów na to, który z tych pomysłów jest właściwy. O kilku takich pomysłach przeczytać można w takim (już nieco starszym) artykule, a także w artykule znacznie młodszym (o możliwych związkach masy neutrin z masą Wszechświata).