Trzęsienia ziemi nie są punktowe. Epicentrum (epi=nad, centrum=punkt początkowy pękania wzdłuż uskoku) jest punktem nad miejscem początkowym trzęsienia, ale może się ono kontynuować dalej na setki kilometrów. Przykłady pokazane są na poniższych rysunkach. Pierwszy z nich przedstawia trzęsienie ziemi Sumatra-Andaman, w 2004 roku. Żółte podświetlenie pokazuje uskok tego trzęsienia, ok. 1200 km długości. Trzęsienie nie jest punktowe. Gwiazdka pokazuje epicentrum. Żółta „piłka plażowa” (beach ball) – to mechanizm ogniska. Żółte kropki – wstrząsy następcze (one-day aftershocks). Front fali tsunami w odstępach godzinnych. Czarna strzałka – kierunek i prędkość płyty Indo-Australijskiej. Owale pokazują historyczne trzęsienia ziemi w regionie. Największe wartości wysokości fal tsunami pokazują czerwone linie (dane z NOAA NGDC Tsunami Database). Drugi obrazek pokazuje 400-kilometrowy rozłam w ramach trzęsienia ziemi 11 marca 2011 r. w Japonii.