Okres połowicznego zaniku jest niezmienną cechą danego izotopu danego pierwiastka. O szybkości tego procesu decyduje wiele czynników, takich jak możliwe sposoby rozpadu, energie dostępne w rozpadach – wynikające z mas jąder początkowego i końcowych oraz ich struktura wewnętrzna. Ponieważ wszystkie te właściwości wynikają z liczby protonów i neutronów w jądrach biorących udział w układance i są ustalone, w zasadzie nie ma sposobu, aby przyspieszyć tempo rozpadu konkretnego izotopu. Jedyny wyjątek dotyczy rozpadu polegającego na wychwycie elektronu lub rozpadzie beta do stanu związanego (szczególne odmiany rozpadu beta) gdzie zmieniając elektronową funkcję falową poprzez np. umieszczanie izotopu w różnych siatkach krystalicznych lub jonizację, można wpłynąć na okres połowicznego rozpadu. Jest to jednak możliwe tylko w bardzo specyficznych przypadkach.