Wiedza o wnętrzu naszej planety opiera się na szeregu danych. Dane sejsmiczne są rzeczywiście najbardziej bezpośrednie i precyzyjne. Pozwalają one określić struktury z dokładnością zależną od długości fali i od głębokości struktury. Ogólny podział na skorupę, płaszcz, jądro wewnętrzne i jądro zewnętrzne od lat nie podlega wątpliwości. Dyskusje (czyli wątpliwości i różne hipotezy) dotyczą mniejszych struktur jak szczegóły warstwy D” (najniższa warstwa płaszcza, bezpośrednio granicząca z jądrem), budowy jądra wewnętrznego lub szczegółów granic przejść fazowych w płaszczu.

Oprócz sejsmologii danych obserwacyjnych dostarczają pomiary: pola grawitacyjnego, magnetycznego, deformacji pływowych, strumienia ciepła z wnętrza Ziemi i inne. Należy też uwzględnić badania meteorytów i innych ciał, które pozwalają określić średni skład chemiczny Ziemi. Różne procesy tektoniczne lub wulkaniczne dostarczyły nam skał z górnego płaszcza, przez co możemy je poddać dokładnym badaniom w laboratorium.

Wszystkie te dane w połączeniu ze znanymi prawami fizyki (i innych nauk) pozwalają wnioskować o różnych aspektach wnętrza Ziemi. Niektóre wielkości (np. prędkość fal sejsmicznych znamy z dużą dokładnością, nawet w środku Ziemi), inne z mniejszą dokładnością (np. temperatura wnętrza Ziemi).