Energia jest tracona na skutek oporu powietrza. Aby skoczek, wraz ze spadochronem, mógł się przemieścić, musi rozepchać cząsteczki powietrza, czyli przekazać im część energii. Opór powietrza jest na tyle duży, że nawet bez spadochronu prędkość skoczka rośnie tylko do tak zwanej prędkości granicznej. Przy osiągnięciu tej prędkości energia kinetyczna pozostaje stała. Natomiast zmiana energii potencjalnej pochłaniana jest całkowicie na pokonanie oporu powietrza. Prędkość graniczna spadającego człowieka z rozpostartymi nogami i rękoma wynosi około 200 km/h (nie należy sprawdzać samemu!). Opór powietrza silnie zależy od powierzchni obiektu, co powoduje, że prędkość graniczna wzrasta prawie dwukrotnie przy spadaniu z podwiniętymi kończynami.