Ewolucja Słońca doprowadzi w ciągu kilku miliardów lat do etapu „czerwonego olbrzyma”, czyli olbrzymiego zwiększenia rozmiarów Słońca. Ziemia może znaleźć się wtedy wewnątrz Słońca. Co prawda gęstość Słońca będzie wtedy niewielka, ale długie (być może przez miliard lat) hamowanie ruchu Ziemi przez gaz może doprowadzić do utraty energii i spadku Ziemi do centrum Słońca. Podobny koniec mogą znaleźć Merkury i Wenus. Planety, które pozostaną na zewnątrz Słońca, raczej nie muszą obawiać się takiego losu. Nie zmienia to faktu, że ogromny wzrost promieniowania słonecznego doprowadzi do nagrzania planet i utraty części masy (głównie lotnych substancji, w tym wody). Jeżeli Ziemia nie znajdzie się wewnątrz Słońca, to jest duże szansa, że pozostanie na orbicie. Wskutek znacznej utraty masy przez Słońce podczas fazy czerwonego olbrzyma i bezpośrednio po niej, Ziemia przeniesie się na dalszą orbitę od Słońca. Po fazie czerwonego olbrzyma Słońce stanie się białym karłem, bardzo powoli tracącym swoje ciepło (przez biliony lat). Ze strony Słońca nic Ziemi już dalej nie będzie grozić. Nie zmienia to faktu, że Ziemia będzie wtedy martwą, wyżarzoną planetą, a biały karzeł niewiele będzie dostarczał ciepła Ziemi. Mogą też Ziemi zagrażać inne niebezpieczeństwa. Zderzenie naszej galaktyki z Galaktyką Andromedy może doprowadzić do zbliżenia innej gwiazdy, która przechwyci Ziemię i w ten sposób Ziemia pożegna się ze Słońcem.