Fal ultradźwiękowych o bardzo wysokiej częstotliwości (niesłyszalnych dla ludzkiego ucha) użyć można do rozrywania długich łańcuchów polimerowych. Kilkanaście lat temu w czasopiśmie Nature ukazał się artykuł na ten temat. Rozchodząca się w roztworze z polimerami fala dźwiękowa wprawiała cząsteczki w ruch. Ruch ten powodował rozciąganie łańcuchów polimerowych. Dodatkowo, na skutek przejścia fali w roztworze powstawały pęcherze gazu. Ich pękanie również uwalniało energię mechaniczną. W efekcie łańcuchy polimerowe ulegały rozerwaniu w pewnym szczególnym „słabszym” miejscu, w którym znajdował się pierścień złożony z 4 atomów węgla. W opisywanym doświadczeniu używano szczególnego rodzaju polimerów ze wspomnianym pierścieniem, aby rozerwanie łańcuchów następowało w tym właśnie, konkretnym miejscu.

Częstotliwość fal mechanicznych może dochodzić do kilku GHz (10⁹ Hz), natomiast częstotliwość drgań własnych cząsteczek kilkuatomowych (np. dwutlenku węgla) jest rzędu (10¹³ Hz – 10¹⁴ Hz). Z tego powodu fal mechanicznych nie da się użyć do rozbijania takich małych, kilkuatomowych cząsteczek.