Naładowana cząstka poruszająca się w polu magnetycznym emituje promieniowanie. W ogólności natężenie tego promieniowanie rośnie wraz z natężeniem pola magnetycznego, ładunkiem i prędkością (dokładniej wartością składowej prędkości prostopadłej do wektora pola magnetycznego) cząstki. Zasadniczo, istnieje możliwość, aby naładowana Ziemia poruszająca się w polu magnetycznym Słońca zaczęła emitować promieniowanie. W praktyce prędkość Ziemi na orbicie i natężenie pola magnetycznego Słońca są na tyle niskie, że szanse na wystąpienie takiego zjawiska są znikome. Niemniej, znane są obiekty astronomiczne emitujące promieniowanie synchrotronowe. Przykładowo, wysokoenergetyczne elektrony poruszające się w polu magnetycznym Jowisza emitują promieniowanie synchrotronowe w zakresie radiowym. Podobna emisja, ale rozciągająca się również w zakresie widzialnym i ultrafiolecie, jest przypisywana do elektronów poruszających się w polu magnetycznym powiązanym z Mgławicą Kraba, będącą pozostałością po supernowej. Pierwszym obiektem astronomicznym dla którego wykryto promieniowanie synchrotronowe była Galaktyka M87 w gwiazdozbiorze Panny.