Wysoko aktywne odpady radioaktywne (takie jak zużyte paliwo jądrowe), zgodnie ze swoją nazwą są silnym źródłem promieniowania. Jego źródłem są produkty rozszczepienia uranu i innych reakcji zachodzących w reaktorze wytwarzających izotopy ulegające przemianie beta minus. Ponieważ ten typ rozpadu jest powolny, takie paliwo jest promieniotwórcze przez długi czas po wyjęciu z reaktora. Typowe paliwo, po jednym roku, daje 10 kW na tonę (po 10 latach spada do 1 kW). Reaktor o mocy 1 GW zużywa rocznie około 25 ton paliwa, otrzymamy więc zaledwie 250 kW mocy (3-4 typowe silniki samochodów osobowych). Biorąc pod uwagę jak niebezpieczne i trudne było by praktyczne odzyskiwanie tej energii, nie jest to chyba warte zachodu. Z drugiej strony energię taką trzeba jednak w jakiś sposób odebrać i dlatego takie zużyte paliwo musi być po wyjęciu chłodzone w specjalnych basenach przyreaktorowych. Dopiero po jakimś czasie przetwarza się je, odzyskując obecny w nim pluton i uran, który można z powrotem użyć jako paliwo jądrowe.