Według ogólnej teorii względności grawitacja wpływa zarówno na obiekty o zerowej jak i o niezerowej masie spoczynkowej. Oznacza to w szczególności, że grawitacja wpływa na ruch fotonu. W szczególności fakt ten jest podstawą zjawiska zwanego soczewkowaniem grawitacyjnym, czyli zakrzywiania promieni światła pochodzącego od odległych obiektów (np. kwazarów) w polu grawitacyjnym innych masywnych obiektów w kosmosie (np. galaktyk lub ich gromad). Analiza soczewkowania grawitacyjnego pozwala m.in. na wyznaczenie tzw. stałej Hubble’a oraz gęstości Wszechświata. Zjawisko to zostało opisane już przez samego Alberta Einsteina (publikacja w czasopiśmie Science z 1936 r.), choć po raz pierwszy zaobserwowano je dopiero w roku 1979.

Z równań opisujących wpływ grawitacji na ruch danego ciała wynika, że dwie cząstki (dwa ciała) będą poruszały się dokładnie w taki sam sposób, jeśli tylko zostaną wprawione w ruch w tej samej chwili, z tego samego punktu i z tą samą prędkością – masa spoczynkowa ani tzw. masa relatywistyczna (która tak naprawdę jest energią cząstki względem ustalonego obserwatora swobodnie spadającego w polu grawitacyjnym) nie mają tu znaczenia.

Jeżeli zaś chodzi o zasadę Fermata to nie dotyczy ona wpływu grawitacji na światło, lecz określa tor ruchu promienia świetlnego w ośrodkach materialnych.