Na początek, dla porządku, krótkie zdefiniowanie pojęć, które pojawiają się w pytaniu. Kropka kwantowa to obszar o rozmiarach rzędu nanometrów, który ogranicza ruch elektronu we wszystkich trzech wymiarach przestrzeni. Owe ograniczenie ruchu wynika z obecności barier potencjału, wytworzonych np. elektrostatycznie lub poprzez dobór materiałów półprzewodnikowych tworzących kropkę i otaczającą ją barierę.

Tunelowanie kwantowe (efekt tunelowy) z kolei to zjawisko przejścia cząstki przez barierę potencjału, której wysokość jest większa niż energia cząstki. Zjawisko to jest nie do pomyślenia w świecie obiektów makroskopowych – w fizyce klasycznej odpowiednikiem tunelowania byłoby przejście piłki przez ścianę. Tunelowanie ma podstawowe znaczenie dla takich efektów jak np. fuzja jądrowa w gwiazdach (w tym w naszym Słońcu), czy też dla działania nośników pamięci typu FLASH.

Odpowiadając na pytanie: elektron związany w kropce kwantowej może z niej uciec w wyniku efektu tunelowego. Prawdopodobieństwo tunelowania będzie tym większe, im jego energia będzie bliższa energii bariery i im węższa przestrzennie będzie bariera. W przypadku półprzewodnikowych kropek kwantowych, aby tunelowanie było wydajne bariera nie powinna być grubsza niż kilka-kilkanaście nanometrów. Znaczenie ma także rozmiar kropki kwantowej – im mniejsza jest kropka, tym wydajność tunelowania będzie większa, gdyż elektron średnio rzecz biorąc będzie częściej przebywał w zabronionym dla niego obszarze bariery i częściej będzie miał szansę wydostać się poza nią.

W zasadzie nie ma dobrze określonej częstości, z jaką może zachodzić zjawisko ucieczki elektronu z kropki kwantowej w wyniku tunelowania. Wszystko zależy właśnie od energii elektronu, wysokości i szerokości barier potencjału i od rozmiarów kropki. Zwykle wytwarza się kropki kwantowe w taki sposób, aby jak najlepiej wiązały nośniki ładunku w swoim wnętrzu i nawet w małym stopniu nie pozwalały na ich ucieczkę poprzez tunelowanie. Można bezpiecznie przyjąć, że w przypadku półprzewodnikowych kropek kwantowych typowy czas tunelowania poza kropkę jest znacznie dłuższy niż dziesięć nanosekund, co oznacza, że maksymalna częstość z jaką można by obserwować kolejne akty tunelowania elektronu poza kropkę (oczywiście po ponownym jej naładowaniu) byłaby znacznie mniejsza niż $10^8$ Hz.