Tak, wybuchy supernowych powodują rozproszenie dużej ilości materii w przestrzeni międzygwiezdnej. Materia ta tworzy mgławice międzygwiezdne, z których mogą powstawać nowe gwiazdy i układy planetarne. Wyróżnia się 3 populacje gwiazd. Gwiazdy I populacji to najmłodsze gwiazdy, powstałe już po powstaniu Galaktyki. Do tych gwiazd należy Słońce. Słońce powstało właśnie z materii wyrzuconej wskutek wybuchu istniejącej wcześniej gwiazdy. Ta materia zawierała (oprócz wodoru i helu) znaczne ilości cięższych pierwiastków wytworzonych we wnętrzu tej gwiazdy wskutek syntezy termojądrowej, bądź wskutek silnych strumieni neutronów jakie miały miejsce podczas samego wybuchu gwiazdy. Te pierwiastki (w tym konieczne do życia biologicznego: tlen, węgiel, azot, żelazo i inne) weszły oczywiście także w skład planet naszego układu planetarnego, czyli i Ziemi. Jak widać, bez wybuchu supernowych nie mogłoby powstać życie. 

Do gwiazd II populacji wchodzą stare, niewielkie i wolno ewoluujące gwiazdy z małą ilością cięższych pierwiastków.  Hipotetyczna jest III populacja gwiazd, które miałyby skład odpowiadający składowi materii po Wielkim Wybuchu, czyli składałyby się z wodoru, helu i niewielkich ilości litu.