Przez gazyfikację rozumiemy proces, w którym paliwa kopalne (głównie węgiel) pod wpływem wysokiego ciśnienia i wysokiej temperatury w obecności wody są przeprowadzane w wodór i jeden z tlenków węgla. Powstała mieszanina jest spalana, dostarczając energii, którą można przetworzyć na np. energię elektryczną. Są prowadzone badania nad zastosowaniem w tym procesie soli*, co mogłoby poprawić jego efektywność i ograniczyć koszty ekologiczne. Nie znane są mi prace, w których analogicznemu procesowi poddana by została czysta dowolna sól. Cały cykl byłby zapewne nieopłacalny z czysto energetycznego punktu widzenia. Przykładowo, nawet przy założeniu 100% wydajności, na każdy kilogram soli kuchennej trzeba by było dostarczyć około 200 Wh (około 900 kJ) energii. Warto tutaj dodać, że proste sole, takie jak sól kuchenna, w wysokiej temperaturze przechodzą w stan gazowy. Po ochłodzeniu stają się one ponownie ciałem stałym. Jeśli tylko przemiany te odbywają się w naczyniu pozbawionym zanieczyszczeń, to nie prowadzą one do modyfikacji właściwości materiału. Jest to przykład zmian stanu skupienia wraz ze zmianą temperatury.

*Sól – w rozumieniu potocznym jest używana jako nazwa dla związku chemicznego chlorek sodu, NaCl. W terminologii naukowej sól jest pojęciem bardziej ogólnym, określającym różne związki złożone z ujemnie naładowanego anionu (w soli kuchennej jest to anion chlorkowy) i dodatnio naładowanego kationu (w soli kuchennej jest to kation sodu). Przykładem soli są również takie związki, jak węglan sodu (stosowany powszechnie w różnych gałęziach przemysłu, w tym w trakcie produkcji mydeł i detergentów), wodorowęglan sodu (częsty składnik proszków do pieczenia). Mieszaniną różnych soli jest „sól emska”. W tej odpowiedzi, mówiąc o solach, mamy na myśli cała grupę związków zdefiniowaną powyżej.