Chmury składają się z malutkich kropelek wody lub kryształków lodu. Ich prędkość opadania w powietrzu, tzw. prędkość równowagowa, dla której ciężar cząsteczki chmurowej jest zrównoważony siłą oporu powietrza,  jest niewielka (wykres tu). Typowe krople chmurowe o średnicy ok. 20-40 mikrometrów upadają z prędkością milimetrów na sekundę. Wystarczy więc słaby prąd wstępujący żeby utrzymać je w powietrzu. Nawet przy braku prądu wstępującego kropelka, która opada z prędkością 1 cm/s, w ciągu godziny opadnie o 36 m, co dla chmur na wysokości ok. 1 km nad powierzchnią ziemi trudno zauważyć. Oczywiście większe cząstki, np. krople deszczu,  opadają szybciej, z prędkościami kilku, a gradu nawet kilkudziesięciu m/s, co widzimy na co dzień podczas opadów. Ale i one, jeśli dostana się w obszar prądu wstępującego o prędkości pionowej większej niż prędkość opadania, mogą być wznoszone w górę, co zdarza się w chmurach burzowych. Jeśli taki prąd osłabnie, albo cząstki wydostana się z jego obszaru, opadają do powierzchni ziemi w postaci opadu nawalnego.