Czas życia 10 000 lat to bardzo orientacyjny czas życia komety zbliżającej się do Słońca i tracącej wskutek tego znaczną część masy. Naprawdę kometa może nie przetrwać nawet jednego zbliżenia do Słońca — zależnie od perihelium, masy i składu komety.

Daleko od Słońca (w pasie Kuipera lub w Obłoku Oorta) temperatura komety jest tak niska, że woda, dwutlenek węgla i inne lotne substancje są zestalone, a ich sublimacja jest znikoma. W takich warunkach komety trwają przez miliardy lat, lecz nie mają rozwiniętej otoczki gazu i pyłu ani ogona, więc są to niewielkie ciała, niewidoczne z daleka. Dopiero wytrącenie ich z dalekiej orbity na orbitę przechodzącą blisko Słońca powoduje wzmożoną sublimację. Z komety mogą tryskać strumienie gazu i pyłu, formując widoczny na niebie widowiskowy obiekt. W pobliżu dużych planet siły pływowe mogą rozerwać kometę na kilka części.