Mion promieniowania kosmicznego przelatując przez detektor wywołuje w nim jonizację materii i w ten sposób pozostawia w nim niewielką część swojej energii.

Mion wyprodukowany w akceleratorze można zatrzymać w polu elektrycznym i obserwować jego rozpad, który nastąpi po czasie rzędu jednej milionowej części sekundy. Produktami rozpadu będą elektron (lub pozyton) oraz neutrino i antyneutrino. Energia elektronu (lub pozytonu) zostanie odebrana przez detektor.

Celem opisanych powyżej doświadczeń jest uzyskanie informacji o mionach, a nie energii. Energia z innych źródeł zużyta w tych doświadczeniach jest o wiele rzędów wielkości większa niż energia uzyskana od mionów.