Prędkość elektronu o energii całkowitej $E$ dana jest wzorem

$v = c \sqrt{1 – \frac{m^2 c^4}{E^2}}$

gdzie $c$ jest prędkością światła, a $m$ — masą spoczynkową elektronu. Widać z tego wzoru, że prędkość elektronu nigdy nie przekroczy prędkości światła, niezależnie od tego, jaką energię zaabsorbuje. W ostatniej fazie akceleratora LEP energia każdego z rozpędzanych tam elektronów była około 400000 razy większa od $mc^2$, a zmierzona prędkość nie różniła się praktycznie od prędkości światła.

Fotony mogą latać wokół czarnej dziury poruszając się po orbitach leżących na jej horyzoncie zdarzeń. Obliczając parametry orbity zaniedbujemy pole grawitacyjne wytwarzane przez same fotony. Przybliżenie to przestałoby działać gdyby ilość orbitujących fotonów stała się bardzo duża. Wtedy cały układ prawdopodobnie zapadłby się do jeszcze większej czarnej dziury.