Obecnie wydaje się, że nie sposób uniknąć konkluzji, że obecny wszechświat wyewoluował ze stanu, w którym gęstość i temperatura materii oraz krzywizna czasoprzestrzeni były o wiele rzędów wielkości większe od obecnych i w tym sensie Wielki Wybuch wydaje się faktem. Wątpliwe jest natomiast to, czy wszechświat wyewoluował ze stanu osobliwego, w którym powyżej wymienione parametry osiągały wartości nieskończone.

Sam fakt istnienia osobliwości w ogólnej teorii względności (OTW) (w szczególności tych kosmologicznych i tych istniejących wewnątrz czarnych dziur) jest najczęściej interpretowany jako dowód na to, że teoria ta załamuje się w pewnych warunkach, tzn. że w pewnych warunkach przestaje poprawnie opisywać rzeczywistość. Wielu fizyków jest przekonanych, że musi istnieć szersza teoria, w której zarówno Wielki Wybuch jak i wnętrze czarnej dziury są wolne od osobliwości.

Co więcej, próby skonstruowania takiej teorii podejmowane są od kilkudziesięciu lat — ponieważ OTW jest teorią klasyczną i przez to niezgodną z kwantową teorią pola poszukuje się teorii, która uogólniałaby obie i którą w związku z tym nazwano prowizorycznie kwantową grawitacją. Do dnia dzisiejszego próby te nie zakończyły się powodzeniem, tzn. nie mamy w pełni akceptowanej kwantowej grawitacji (nie mówiąc nic o eskperymentalnym potwierdzeniu takiej teorii), ale istnieją teorie kandydujące do miana kwantowej grawitacji, takie jak np. teoria strun czy tzw. pętlowa grawitacja kwantowa.

W ramach tej ostatniej teorii skonstruowano nawet modele wszechświata z Wielkim Wybuchem, ale bez osobliwości. Modele te przedstawiają wszechświat podobny do naszego, lecz kurczący się — wszechświat ten kurczy się jednak nie do osobliwości końcowej (jakby to miało miejsce w OTW) lecz do pewnego stanu granicznego, w którym wszystkie fizyczne parametry pozostają skończone aczkolwiek przyjmują bardzo duże wartości. Co więcej, osiągnąwszy ten stan wszechświat nie staje się statyczny ale zaczyna się rozszerzać — innymi słowy ów stan graniczny oddziela fazę kurczenia się wszechświata od fazy rozszerzania się. Zatem w tych modelach mamy Wielki Wybuch w sensie stanu wszechświata o bardzo dużej gęstości materii i krzywiźnie czasoprzestrzeni, ale mamy również wszechświat przed Wielkim Wybuchem.

Podsumowując, modele ewolucji wszechświata bez osobliwości (ale z Wielkim Wybuchem) są konstruowane i traktowane z całą powagą.