Grafen jest alotropową odmianą węgla o formie dwuwymiarowej heksagonalnej sieci. W związku z tym musi być połączony chemicznie z jakąś powierzchnią (zwaną substratem), inaczej ulegnie pozwijaniu w kierunku trzeciego wymiaru. Powoduje to, że do produkcji grafenu nie można wykorzystać  standardowych technik syntezy chemicznej. Co więcej, nieregularności powierzchni substratu mogą niszczyć niezwykłe właściwości grafenu. Dlatego tania i szybka produkcja wysokiej jakości grafenu  na skalę przemysłową nie jest prosta, a jest to konieczny warunek do możliwości zastosowania komercyjnego.

W tej dziedzinie w ostatnich latach dokonał się duży postęp. Opracowano wiele technik syntezy grafenu o których można przeczytać tutaj. Jedne z najbardziej obiecujących technik opracowali Polacy i co więcej udało się je wdrożyć do masowej produkcji, o czym można przeczytać tutaj, tutaj i tutaj. Dzięki temu można się spodziewać stopniowej obniżki ceny grafenu, która dotychczas wynosiła około 150 zł za gram, co też czyniło grafen jednym z najdroższych materiałów na świecie i stanowiło główną barierę w jego komercyjnym zastosowaniu.

Pomimo tych problemów produkty wykonane z grafenu już i tak powoli pojawiają się w sprzedaży. Ich spis można znaleźć na tej stronie.

Rzeczywiście grafen posiada niezwykłe właściwości, które dają nadzieję na szerokie zastosowania w elektronice, a także w medycynie czy przy produkcji bardziej wytrzymałych materiałów, ubrań, itd. O potencjalnych zastosowaniach grafenu można przeczytać np. tutaj lub tutaj.