Najłatwiej opisać to pamiętając, że układy dążą do stanu o najniższej energii (swobodnej). Kula jest bryłą o najmniejszej powierzchni dla zadanej objętości, a praca wytworzenia swobodnej powierzchni cieczy jest proporcjonalna do jej powierzchni. Dlatego zadana ilość (objętość) cieczy dąży do przyjęcia kształtu kuli.

Powyższe rozumowanie ma charakter przybliżony i nie jest jest ważne np. przy niezaniedbywalnym wpływie grawitacji, dla której energia potencjalna ma charakter objętościowy i zależy od wysokości. Dlatego kształt kropli przestaje być kulisty, gdy wpływ grawitacji jest znaczący. Deformację kulistego kształtu kropli powodują także siły występujące podczas jej ruchu w ośrodku (na przykład dla kropli deszczu).