Pasy van Allena to odkryte w 1958 otaczające Ziemię pierścienie o podwyższonej gęstości cząstek naładowanych pochodzących głównie ze Słońca.

Cząstki te uwięzione są w ziemskim polu magnetycznym wskutek jego konfiguracji (linie pola są zgęszczone nad biegunami magnetycznymi). Przekroje poprzeczne pasów są podobne do fasoli lub nerki. Pas wewnętrzny rozciąga się w granicach od 1.5 do 2 promieni ziemskich i skupia cząstki o największych energiach (rzędu 100 MeV), zewnętrzny od 3 do 4 promieni Ziemi i zawiera cząstki o energiach rzędu kilkudziesięciu MeV. Otaczają Ziemie niemal osiowosymetrycznie z osią w zasadzie pokrywającą się z osią pola magnetycznego (praktycznie – z osią ziemską), a za odkształcenia odpowiedzialne jest oddziaływanie z wiatrem słonecznym.