Cząstki poruszające się prostopadle do linii pola magnetycznego są zmuszane do ruchu po spiralach i wskutek tak przyspieszonego ruchu tracą energię. Wyświecają przy tym jakieś promieniowanie radiowe (cyklotronowe) o dość szerokim widmie, bo natężenie pola jest różne w różnych szerokościach geograficznych, na różnych wysokościach i cząstki wpadające do pola magnetycznego Ziemi też mają bardzo zróżnicowane energie początkowe. Mniejszy wkład do tego świecenia mają zderzenia z atomami atmosfery, chyba ze już nisko nad powierzchnią Ziemi (bo atmosfera jest tam gęstsza) i przy biegunach (bo tam cząstki są ogniskowane) – a wtedy widać to w zakresie optycznym (zorze polarne).