Najpierw kilka słów na temat radaru opadowego. Wysyła on impulsowo (w pakietach) fale elektromagnetyczne o długości kliku centymetrów. Fale napotkają cząstki opadowe o rozmiarach milimetrów (kropelki deszczy, kryształki śniegu) i są przez nie rozpraszane, tak że niewielka cześć energii wraca do anteny odbiorczej, czas i znana prędkość propagacji fali pozwalają określić odległość, a intensywność (odbiciowość fali) daje pewną informację o rozmiarach i gęstości w przestrzeni cząstek rozpraszających. Jeśli cząstki opadowe unoszone są przez przepływ (wiatr), to poruszają się względem radaru i zjawisko Dopplera powoduje zmianę długości fali rozproszonej – skraca się przy ruchu do radaru i wydłuża w wypadku ruchu od radaru. Tę zmianę długości fali możemy mierzyć i na tej podstawie oceniać wartość składowej prędkości unoszenia równoległej do osi wiązki fal emitowanych przez radar. W przypadku tornada – małego wiru w polu widzenia radaru można zaobserwować gwałtowną zmianę tej składowej – na małej odległości zmienia się z kierunku „od radaru” na kierunek „do radaru”. Podobne jest to trochę do karuzeli, która obserwujemy z zewnątrz – po jednej jej stronie figurki zbliżają się do nas, po drugiej oddalają. Więcej na ten temat można przeczytać (po angielsku) w Wikipedii na stronie: http://en.wikipedia.org/wiki/Weather_radar