To co widzimy w tornadzie – charakterystyczny lej wirujący w atmosferze to chmura, czyli mikroskopijne kropelki skondensowanej wody. To jaka jest średnica widocznej części leja, zależy zarówno od prędkości kątowej ruchu powietrza w wirze, jak od temperatury i wilgotności powietrza. W skrajnym przypadku można sobie wyobrazić bardzo cienką widoczną część wiru – milimetr albo nawet ułamek milimetra. Co ciekawe, takie cienkie (~1mm i mniej), długie (centymetry, decymetry, metry) „rurki wirowe” obserwuje się we wszystkich przepływach burzliwych (turbulentnych) a takie są m. in. praktycznie wszystkie przepływy atmosferyczne i w rzekach, niektóre przepływy w morzach i oceanach oraz wiele innych obserwowanych w przyrodzie. Ponieważ osi tych wirów nie są na ogół widoczne, o ich powszechnym występowaniu i znaczeniu dla turbulencji (http://pl.wikipedia.org/wiki/Turbulencja) przekonujemy się od niedawna.