Odpowiedź na pierwsze pytanie jest negatywna – rozszerzania się Wszechświata nie zaobserwowano w skali pojedynczej galaktyki ani tym bardziej w skali układu planetarnego.

Aby odpowiedzieć na drugie pytanie zauważmy, że podobne zjawiska zachodzą także w przypadku grawitacji newtonowskiej, która z bardzo dobrą dokładnością opisuje oddziaływanie grawitacyjne w Układzie Słonecznym (a jest znacznie prostsza od ogólnej teorii względności będącej podstawą opisu Wszechświata jako całości).

Na przykład, pocisk wystrzelony z powierzchni Ziemi ku górze w kierunku pionowym oddala się od Ziemi mimo iż siła grawitacji pomiędzy pociskiem a Ziemią jest przyciągająca – prędkość pocisku ma kierunek zgodny z siłą grawitacji działającą na pocisk, ale zwrot prędkości jest przeciwny do zwrotu siły. Inny przykład: satelita poruszający się wokół Ziemi po kołowej orbicie pozostaje w stałej odległości od środka Ziemi mimo przyciągania pomiędzy satelitą a Ziemią – kierunek prędkości satelity jest prostopadły do kierunku siły grawitacji.

Dlaczego tak jest? Dlatego, że zgodnie z II zasadą dynamiki Newtona do siły $\vec{F}$ działającej na dane ciało proporcjonalne jest przyspieszenie $\vec{a}$ tego ciała a nie jego prędkość $\vec{v}$ – II zasada dynamiki ma postać
\[
\vec{a}=\frac{1}{m}\vec{F},
\]
(gdzie $m$ jest masą ciała), natomiast kierunek i zwrot siły nie mają bezpośredniego przełożenia na kierunek i zwrot prędkości $\vec{v}$ ciała.

Jaki więc jest wpływ siły na prędkość? Z definicji przyspieszenie $\vec{a}$ ciała jest zmianą jego prędkości $\vec{v}$ w czasie:
\[
\vec{a}=\frac{d\vec{v}}{dt}
\]
co oznacza, że zmiana prędkości $\Delta \vec{v}$ podczas bardzo krótkiego odcinka czasu $\Delta t$ jest z dobrym przybliżeniem opisana wzorem
\[
\Delta \vec{v}\approx \Delta t\,\vec{a}.
\]
Wyrażając przyspieszenie przez siłę zgodnie z II zasadą dynamiki otrzymujemy
\[
\Delta \vec{v}\approx\frac{\Delta t}{m}\vec{F}.
\]

Wzór ten mówi, że jedynie zmiana $\Delta\vec{v}$ prędkości ciała zachodząca w bardzo krótkim przedziale czasu ma mieć kierunek i zwrot przyłożonej siły $\vec{F}$, natomiast sama prędkość $\vec{v}$ może mieć dowolny kierunek i dowolny zwrot (oraz oczywiście dowolną wartość).

W szczególności prędkość ciała może mieć ten sam kierunek co przyłożona siła, lecz przeciwny zwrot, co w przypadku przyciągających się ciał oznacza ich oddalanie się.

W ogólnej teorii względności, a zatem i w kosmologii opartej na tej teorii, sytuacja ma się podobnie mimo, że nie może być opisana w tak prostym języku. Innymi słowy własności pola grawitacyjnego opisywanego przez teorię względności dopuszczają zarówno zbliżanie się jak i oddalanie się galaktyk od siebie, a nasz Wszechświat z takich czy innych powodów realizuje akurat tą drugą możliwość.