Prędkość człowieka względem ziemi zadana jest wzorem $\vec{v}_0=\vec{v}+\vec{u}$, gdzie $\vec{u}$ to prędkość unoszenia układu poruszającego się względem ziemi, np. samolotu, a $\vec{v}$ to prędkość w układzie poruszającym się. Należy zwrócić uwagę, że występująca w wzorze prędkość jest wektorem. Zatem oprócz wartości charakteryzuje ją jeszcze kierunek oraz zwrot. Aby znaleźć szukaną wielkość musimy przedstawić oba wektory za pomocą składowych jakie mają w bazie związanej z układem odniesienia nieporuszającym się względem ziemi  i następnie wykonać dodawanie.

I tak w zadaniu z pociągiem jeśli przyjmiemy, że układ nieruchomy względem ziemi ma oś x skierowaną na wschód wzdłuż kierunku ruchu pociągu, to nasze wektory mają  składowe $\vec{u}=(u,0,0)$, $\vec{v}=(-v,0,0)$, gdzie $u,v$ to odpowiednie wartości wektorów prędkości. Znak minus oznacza, że składowa x-owa wektora ma przeciwny znak niż oś x układu nieruchomego. Podstawiając do naszego wzoru na składanie prędkości dostajemy $\vec{v}_0=(u-v,0,0)$. Jednak gdybyśmy przyjęli, że układ nieruchomy ma oś x skierowaną na zachód, to otrzymalibyśmy $\vec{u}=(-u,0,0)$, $\vec{v}=(v,0,0)$ oraz ostatecznie $\vec{v}_0=(-u+v,0,0)=-(u-v,0,0)$.

Podsumowując, co od czego odejmujemy i czy w ogóle odejmujemy, zależy od usytuowania nieruchomego układu współrzędnych oraz jego osi. Jeśli dokonamy inwersji (tzn. zmiany kierunku) jakiejś osi układu współrzędnych to zmienią się też znaki składowych wzdłuż tej osi wszystkich wektorów. Jednak należy podkreślić, że nasz pierwotny wzór wektorowy pozostaje niezmienniczy względem transformacji układu współrzędnych.