Czy cząstki wirtualne powodują zakrzywienie czasoprzestrzeni (emitują hipotetyczne grawitony)? Czy nasze oko teoretycznie mogłoby „zobaczyć” wirtualny foton, gdy ten dostałby się do oka? Czy wiemy jak wirtualne cząstki reagują ze zwykłą materią?
Czy cząstki wirtualne powodują zakrzywienie czasoprzestrzeni (emitują hipotetyczne grawitony)? Czy nasze oko teoretycznie mogłoby „zobaczyć” wirtualny foton, gdy ten dostałby się do oka? Czy wiemy jak wirtualne cząstki reagują ze zwykłą materią?
ad 1. Dwa przelatujące niedaleko siebie elektrony oddziałują często poprzez wymianę wirtualnego fotonu. W takim procesie istnieje (hipotetycznie) możliwość wyemitowania grawitonu przez wirtualny foton. Natomiast ścisły opis takiego procesu wymagałby znajomości kwantowej teorii grawitacji; tego typu procesy opisywane są np. przez teorię strun, choć jak dotąd nie jest ona potwierdzona doświadczalnie.
ad 2. Klasyczne pole magnetyczne wokół elektromagnesu można interpretować jako zbudowane z wirtualnych fotonów. Wykonując badanie oka przy pomocy rezonansu magnetycznego doprowadzamy do jego reakcji z wirtualnymi fotonami. Jeśli z jakiegoś powodu pobudzi to nasz nerw wzrokowy, to znaczy, że zobaczyliśmy wirtualny foton.
ad 3. Tak, wiemy. Definiując kwantową teorię pola (np. kwantową elektrodynamikę) określamy oddziaływania pól ze sobą. To jednoznacznie określa oddziaływania zarówno rzeczywistych jak i wirtualnych cząstek opisywanych przez każde z pól.